De ruimte vol herinneringen
Aflevering 04 / Roemenië
Op een m² past bijna alles. Soms zelfs een heel leven. Want in Boekarest creëert Omid Ghannadi op slechts één vierkante meter een plek waar bezoekers diep in hun verleden kunnen duiken: een ruimte vol herinneringen. Hoe deze ontstaan is en welke verhalen er worden verteld, zie je in deze video.
Omid Ghannadi
Omid is een bekende in de Roemeense doe-het-zelfwereld. De binnenhuisarchitect en ontwerper maakte tot 2021 deel uit van het team van een populaire homemakeover show, is mede-oprichter van de interieurarchitectuurschool Inside Academy en heeft zijn eigen bureau voor architectuur en interieurdesign. De thema's familie en herinnering lopen als een rode draad door al zijn werk: zo runt hij samen met zijn vrouw zijn architectenbureau en legde hij de renovatie van het voormalige appartement van zijn grootouders vast voor een designmagazine.
“Hoe mooi zou het zijn als ik herinneringen intenser kon voelen – veel levendiger dan het beeld in mijn hoofd?”
Omid Ghannadi
De ruimte vol herinneringen
Voor Omid begon het project met een heel eenvoudige observatie. Bijna alle recente herinneringen bestonden alleen nog maar in de cloud. Overal beschikbaar, maar toch koud en snel weg. Om herinneringen weer tot leven te wekken, creëerde Omid een ruimte waarin ze weer fysiek beleefd kunnen worden: de ruimte vol herinneringen. Omid heeft een toevluchtsoord ontworpen met memorabilia van bezoekers die overal geplaatst kunnen worden. De juiste verlichting, historische geluiden en de geuren van etherische oliën brengen gebeurtenissen van lang geleden weer tot leven.
“Toen ik dit stuk papier vond, wist ik dat ik een stukje geschiedenis vasthield.”
Laura Ionescu
Reis naar het verleden
– Laura’s ruimte vol herinneringen
Laura Ionescu is de eerste bezoeker van de ruimte vol herinneringen. Tijdens haar ervaring wordt ze omringd door voorwerpen uit haar familiegeschiedenis – een thema waarmee de auteur en spreekster bij TEDx Talks zeer vertrouwd is. In haar debuutboek Nu te găsesc pe nicăieri (Ik kan je nergens vinden) staan familie en herinneringen centraal en maakt ze uit talrijke fragmenten een gelaagd portret van haar moeder. In de ruimte vol herinneringen duikt ze in de wereld van haar grootouders. Hun huwelijksakte uit 1939 en een oude videoband nemen Laura mee terug naar een tijd lang voor haar geboorte. Hoe zij de ervaring beschrijft, welke foto haar aan het huilen maakt en wat haar vooral aan het lachen maakt, dat ontdek je in het interview hiernaast.
